دویدیم و دویدیم هیجا رامون ندادند گفتندکه توی جاده دونده ها زیادند 

دویدیم و دویدیم فایده نداشت دویدن به همه چی رسیدیم به جز خود رسیدن

دویدیم و دویدیم اسفندی دودنکردند گفتند فقط زیر لب کاش دیگه برنگردن

چه روزای قشنگی عشقو نفس کشیدیم روی گلای قالی بافنده دست کشیدیم

تو سایه روشن عشق شب و ستاره کاشتیم به جز تقدس نور چیزی رو دوست نداشتیم

پاییز عاشقیمون غرقه ترانه ها بود هوای پاک و شرجیش دور از بهانه ها بود

تو گرگ و میش تردیدگلایه رو ندیدیم به خاطره رسیدن دویدیم و دویدیم

دویدیم و دویدیم سیبا رسیده بودند سه فصل آزگار بود همه دویده بودند

دویدیم و دویدیم تا رسیدیم به دیوار اون ور دیوارم باز خوردیم به خط تکرار

دویدیم و دویدیم قصه زندگی بود که واسه اون دیدن فقط دیونگی بود

دویدیم و دویدیم قصه زندگی بود که واسه اون دیدن فقط دیونگی بود

از کوچه های غربت محو چشای گل شد دست من و نگاهت واسه سپیده پر شد

هر روز غروب که می شد ...

وقت قرارمون بود روزی که گل می دادیم فصل بهارمون بود

ثانیه ها گذشتن، ترانه ها چکیدن اهالی روزگار دیگه مارو ندیدن

یه پرده حریر و تو بختمون کشیدیم طبق یه سنت زرد دویدیم و دویدیم

خدایا ..............
اولین فرمان الهی
شهادت بانوی دو عالم بر فرزند غائبش و تمام شیعیان آن حضرت تسلیت ب
همه آرزویم اینست...
نمی دانم...
[عناوین آرشیوشده]